De luchtband

Een luchtband is een opblaasbare omhulling die meestal gemaakt is van rubber welke om de velg van het wiel heen zit. Meestal ook al voorzien van een ventiel. De luchtband werd uitgevonden in 1941 door de Schot Robert William Thomson en werd toen als eerste gebruikt voor de fiets. Daarna liet Thomoson zijn patent echter verlopen, waarna John Dunlop dit opnieuw kon vastleggen in 1888.

Bandenspanning

Gassen kunnen samengeperst worden in tegenstelling tot vloeistoffen, die moeilijk tot niet bij elkaar te drukken zijn. Als je gassen samenperst, wordt het volume kleiner en als gevolg de druk groter. Doordat lucht in een luchtband sterk wordt samengeperst, wordt de druk in de band erg vergroot. Dit zorgt ervoor dat de banden van nu zo stevig zijn. Ook zorgt lucht in de banden voor enige vering, dat weer zorgt dat je met meer comfort kunt rijden. De spanning van de lucht in de banden is voor 90% de last die op de banden rust. De banden zelf draagt de overige 10%.

Verschillen

Er bestaan tegenwoordig ook nog andere soorten banden zoals een binnenband-loze-band, ook wel een tubeless genoemd. Deze band wordt door de bandenspanning stevig tegen de binnenrand van de velg gedrukt. Bij deze banden zit het ventiel aan de velg gemaakt. Er zijn tegenwoordig binnenbanden die voorzien zijn van compartimenten, dit zorgt ervoor dat de gehele band niet leeg loopt. En er zijn ook buitenbanden die van een speciale constructie voorzien zijn, zodat bij een lekkage de banden nog wel een tijdje meegaan en er nog steeds op gereden kan worden. Het verschil tussen de banden hierboven zit hem in het karkas, waarop het rubber wordt aangebracht.

Het Karkas

Het karkas bestaat op zijn beurt uit koorden gevlochten staaldraden of kunststofvezels zoals rayon, polyester, polyamide of aramide. Met deze middelen wordt het rubber gehecht aan elkaar. De eisen die aan de banden worden gesteld bepalen welke keuze koordmateriaal wordt gebruikt. En de exacte samenstelling van rubberen banden wordt door de fabrikanten geheimgehouden. In het algemeen gezien zijn de banden voor 50% rubber (en dat bestaat uit natuurrubber en synthetisch rubber), terwijl carbon black ook een belangrijk bestandsdeel. Niet alleen om banden op te vullen, maar ook om de eigenschappen van de banden te verbeteren.