Wat is boekbinden?

Het ambacht is ontstaan in de laatantieke tijd, toen men geschriften niet meer op kon rollen, maar op losse vellen papier moest gaan zetten. Pas tijdens de komst van de boekdrukkunst is de ambacht echt belangrijk geworden en een belangrijke rol gaan vervullen in het bewaren van intellectuele eigendommen. De elite ging prat op een eigen bibliotheek, waarvan de waardevolste boeken door de boekbinder werden gebonden in leder, met goud op de snee en gouden letters op de rug.

De oorspronkelijk manier van boekbinden.

Al vroeg hebben allerhande materieel en niet elektrisch aangedreven machines het werk voor de boekbinder verlicht: de kartonschaar, de verticale en horizontale pers en de rondzetmachines. De boekbinder is een beroep die thuis werd beoefend en daarom is het ook een huisambacht. Maar vandaag de dag wordt dit veelal niet meer gedaan door boekbinders, maar door elektrisch aangedreven machines, de papiersnijmachines en de goudzetmachines. Katernen worden in een bindstraat verzameld tot boekblok, waaromheen een omslag zit en die wordt erop gelijmd. Als de lijm droog is wordt het boek afgewerkt in een driesnijder. Hier wordt een stukje van de voorzijde en boven- en onderzijde van het boek gesneden om een recht boek te krijgen. Bij de oorspronkelijke wijze van binding heeft het boek een harde band, die bestaat uit een voorplat, een achterplat en een rug. Tussen de platten en de rug zitten de knepen, die functioneren als de scharnieren. De rug is niet rechtstreeks aan het boekblok vastgemaakt, waardoor je de ruimte tussen het boekblok en de rug ziet als het boek opgeslagen ligt. Een gebonden boek kan opengeslagen blijven liggen. Vaak wordt er voor de term 'band' het woord 'kaft' gebruikt. Het woord kaft betekend wat anders, want kaften betekend 'het bekleden van boeken'.